چکیده
برای تعیین شیوة صحیح ارزیابی خسارت، ابتدا باید تعیین کرد که بر اساس کدام دلیل ناقض قرارداد مسئول است تا نوع مسئولیت او روشن شود و بتوان بر اساس آن حیطة و قلمرو مسئولیت او را تعیین نمود. نویسندگان قانون مدنی با طرح مادة 221 تلاش کرده اند تا با قراردادی کردن مسئولیت قراردادی و به واسطة نوعی شرط ضمنی تعارضی را که میان مبانی مسئولیت ناشی از نقض قرارداد و فقه تصور کرده بودند حل کنند. همین تصور موجب شده است تا مادة 515 قانون آیین دادرسی مدنی نگاشته شود. در این مقاله تلاش شده است تا مبانی تازه ای برای مسئولیت مدنی قراردادی ارائه گردد و بر اساس آن مبانی معیار ارزیابی خسارات ناشی از نقض قرارداد روشن گردد. به نظر میرسد مشکل بتوان از ظاهر تبصرة مادة 515 با تفاسیر دور از ذهن و مخالف با ظاهرماده، قائل به جواز مطالبة عدمالنفع شد. راه حل تکیه بر پژوهشهای نو و تازه در مبانی فقهی و مبتنی بر متدلوژی صحیح آن برای یافتن مبانی مسئولیت مدنی قراردادی و تطبیق مواد قانونی بر آن است. پیشنهاد این مقاله نیز تمرکز بر مفاد آیة شریفة«ومن اعتدی علیکم فاعتدوا علیه بمثل ما اعتدی علیکم»(البقره، 191) و توجه به ماهیت و مقتضای معامله است.
مشاوره و تنظیم اصولی قراردادها توسط کاشناسان و وکلای خبره
مقدمه
برای تعیین شیوة صحیح ارزیابی خسارت، ابتدا باید تعیین کرد که بر اساس کدام دلیل ناقض قرارداد مسئول است تا نوع مسئولیت او روشن شود و بتوان بر اساس آن حیطة و قلمرو مسئولیت او را تعیین نمود. اگر مسئولیت قراردادی ناشی از این باشد که مال غیر تلف شده است – همان چیزی که در بسیاری از موارد مسئولیت مدنی غیر قراردادی مبنای مسئولیت میتواند دانسته شود- تنها در حیطهای میتوان ناقض قرارداد را مسئول دانست که مالی تلف شده باشد و نسبت به آنچه تلف نسبت به آن صدق نکند اعم از اینکه تلف نشده باشد یا اینکه موضوع بالفعلی برای تلف شدن نداشته باشد، نمیتوان مسئولیتی را متوجه ناقض قرارداد دانست اگرچه تخلف او از انجام تعهدی که قانونگذار به مقتضای توافق موجود در قرارداد بر او تحمیل کرده است، قطعی است. به تعبیر دیگر در این نگاه، تعهد قانونی به اجرای تعهد ناشی از قرارداد ضمانت اجرایی مستقل و علی حده ندارد بلکه اتالف مال غیر است که به مقتضای قاعدة «لاحیل مال امرء مسلم الخیه االعن طیب نفسه» و امثال آن، مسئولیت جبران خسارت را بر گُردة ناقضِ قرارداد آن هم نه از جهت نقض قرارداد بلکه از جهات اتلاف بار میکند. اما اگر تعهد ناشی از قرارداد مستقل از اینکه نقض آن منجر به تلف مال غیر شود یا نه، دارای ضمانت اجرا باشد، ممکن است فراتر از اموال تلف شدة ناشی از نقض تعهد قراردادی، ناقض قرارداد را مسئول شناخت و مسئول پرداخت چیزی دانست که اگرچه جبران کنندة مال تلف شدهای نیست- زیرا بنا بر فرض مالی تلف نشده- ولی جبران کنندة نقض تعهدی است که برای طرف دیگر حق ایجاد نموده بود. حتی ممکن است این مسئولیت را به عنوان وسیله ای برای تقویت نظم معاملی دانست و بر این اساس به قاعده سازی پرداخت.
با توجه به آنچه گفته شد قبل از ارائة قواعد مربوط به نحوة صحیح ارزیابی خسارات قراردادی، به بررسی مبانی مسئولیت قراردادی از دیدگاههای مختلف و احتماالت گوناگون در این زمینه میپردازیم، و بر اساس نتایج این بررسی سعی میشود ماهیت و مبنای مسئولیت قراردادی تبیین گردد. سپس مبتنی بر این قاعده به مصادیق مختلفی که ممکن است ناقض قرارداد نسبت به آنها مسئول باشد میپردازیم. در پایان نیز سعی میشود مساله لحاظ کارآمدی اقتصادی مورد بازبینی واقع گردد.
دانلود رایگان مقاله (نسخه PDF)
جهت دانلود کامل مقاله، لطفا نام و شماره تماس خود را در فرم زیر وارد کرده و رایگان مقاله را از سایت مرکز قراردادهای پاژ دانلود کنید.